wyrzuty sumienia

mając znowu dostęp do świata wirtualnego

napadły mnie wyrzuty sumienia

i pomyślałam sobie, 

że warto od czasu do czasu 

przynajmniej coś Wam tu napisać

do tej pory nie zrzuciłam zdjęć z mążowego komputera na domowy

co skutkuje tym, 

iż historii obrazkowych w tym momencie nie będzie

ale i słowne najwyraźniej mi się nie układają 

myślałam, 

że korzystając z okazji oglądania przez Laurkę, po raz enty, Zygzaka

będę mogła się chwilkę powywnętrzniać

(dziecko me postanowiło w poniedziałek dostać 39 st. temperatury

i teraz jest w domu,

od czasu do czasu marudząc mi tu 

-to nie do końca prawda, bo ogólnie jest do rany przyłóż, ale właśnie w tym momencie znudziło się jej oglądanie i wymyśliła, że będziemy grać na komputerze, jak powiedziałam, że owszem ale za minut parę to z płaczem wybiegła obrażając się na mnie, pewnie zaraz przyjdzie przepraszać za scenę, o nawet wyimaginowaną herbatę mi przyniosła-

więc zajmujemy sobie czas gotowaniem, pieczeniem i urządzaniem przyjęcia dla taty, siostry i dla nas)

idę zając się dziecięciem mym